„Панкот не е мртов“ е еден од најлошите македонски филмови, што ги имам гледано во последните неколку години. Не знам зошто упорно мораме да се давиме во бедотија, стереотипи и безизлезност. Во продолжение ќе пишувам за моето лично доживување на филмот со „спојлери“, па ако не сте го гледале, подобро не читајте понатаму.
Приказната
Багра од пропаднати панкери, што очајно се борат со животот, има можност да свири во Дебар. Панкерите пола филм се натегаат дали да ја прифатат свирката и се собираат од по Балканот, за да го реоформат бендот. Во останатиот дел од филмот се случува свирката, неколку инциденти и тоа е тоа.
Низ целиот филм се испреплетени, би рекол, плитки обиди за доловување на македонското современие, животот на македонските панкери, животот во мултиетничкото општество, насилството кај Албанците и Комитите итн.
Стереотипи колку сакаш: Албанците се насилни; панкерите се „џанаци“, вулгарни и сиромашни; Македонците се плашат да се движат низ деловите во Скопје со доминантно албанско население; територијата што е населена од Албанци е небезбедна; Албанците прават матни зделки итн.
„Кур“, „пичка“ и „педерче“ се најчестите зборови во филмот. Ако се земе предвид дека филмот ќе го гледа релативно млада публика, можете само да замислите колку негативно влијание тој ќе има на нивниот речник.
Најголем дел од смешките во филмот се излитени, наметливи и веќе чуени.
За изведбата на актерската екипа не сакам ни да почнувам да пишувам…
Мижи да ти баам
Имаше делови во филмот кога ми идеше да си станам и да си заминам. На пример: албански вооружени насилници што оперираат во околината на Дебар, се разнежнуваат на жаба; бендот јаде стравотен ќотек од Комитите, задржувајќи се повеќе од потребното заради истата жаба; погреб на жаба; филмот завршува со дискусија во врска со тоа дали и кој сè уште „си го дрка“.
Слободата на камерата
Настрана од сите глупости, „Панкот не е мртов“ има ефективна камера, што во некои сцени успешно ја отсликува тензијата, радоста, страста, стравот итн. Но, такви сцени нема премногу.
Заклучок
„Панкот не е мртов“ појдов да го гледам без никакви очекувања. Не ми се допадна. Патем, оценката од 8,5, на Internet Movie Database (IMDB) (во моментот додека го пишував текстов), нема никаква врска со реалноста.
Дискусија
Филмот сеуште го немам гледано, така да овој коментар се однесува само на стереотипскиот дел:
Дел од твојот опис го имам доживеано или видено во “минување”, дел го имаат доживеано мои познаници… во склоп на општинска поврзаност Скопје-Куманово… во последните 4 години!
Кога ја спомнуваш ефективната камера, покрај ефективниот продуцентски маркетинг, на што се должи успехот на “Пред Дождот”?
Па не можам да се согласам дека „Пред дождот“ доживеа успех само заради ефективниот маркетинг. Како и да е, мислам дека на „Панкот не е мртов“ ни ефективен маркетинг нема да му помогне да постигне успех.
Очигледно не го гледаше ужасот наречен “Ова не е американски филм“. Во споредба со него, “Панкот не е мртов“ изгледа како “Граѓанинот Кејн“.
Да се држев до високи стандарди никогаш немаше да погледнам филм продуциран во Македонија, ќе читав книга од македонски автор на секои пет години зашто толку често излегува некое пристојно дело и немаше да слушам македонска музика. Ги гледам само за да ги поддржам и се надевам постојано дека нешто ќе се смени. Не дека сум сноб, туку дека сериозно се што излегува тука е потпросечно и според универзални стандарди не може да се натпреварува како уметничко дело со најдоброто од странство. Македонската кинематографија не успеа да заживее, се што излегува се кокококопродуцирани филмови подржани од балканскиве министерства кои не чинат токму поради фактот што милион прсти се размешале во нивното правење. Иако технолошкиот напредок ни дозволува снимање на филмови за фракција од цената порано, кај нас нема заинтересирани (способни?) филмски уметници.
Зошто да направи Блажевски добар филм, кога Панкот ваков како што е е подобар од било што на Манчевски минус Пред Дождот? Би рекле заради негова лична сатисфакција, ама не може само на тоа да се надеваме.
ДОдека го гледав имаше моменти каде што не ми се веруваше дека ова или она прошло како добра реплика, добар кадар, добра глума, ама тогаш ми текна на последните сцени во Сенки и шугавите шеги од “Ова не е американски филм“ и си реков “Да му ебам, ова е стопати подобро од тоа“. =)))
Не, го немам гледано “Ова не е американски филм“, но ја видов најавата за филмот, па така и решив дека нема да го гледам.
Не знам дали го имаш гледано „Ако никој не свири“? Ако го немаш гледано и ако можеш да го најдеш, погледни го и ќе видиш македонска кинематографија во сосема поинакво светло.
Ма не е толку одвратен филмот, туку панкерите (и сите други алтернативци на кои можам да се сетам во моментов) навистина живеат ТОЛКУ одвратно, бизарно, забавно, лабаво.
Кој како сака може да го просуди тој стил, ама вистина е. Филмов е реален. Го ценам тој аспект.
Надвор од тоа, nothin special.
И патем кажано, преку такво од Тони Михајловски.